Veilig aangekomen!
Door: Kelly
Blijf op de hoogte en volg Kelly
11 September 2015 | Spanje, Granada
10-9-2015
Nou, daar gaan we dan. Is wat er vanochtend door mijn hoofd rondspookte. Ik had al een aantal dagen niet echt kunnen slapen, Granada kwam namelijk steeds dichterbij. Dit betekend afscheid nemen, en dat is niet mijn hobby kan ik je vertellen.
De wekker ging, ik ging douchen, eten en omkleden. Toen kwam het moeilijkste, het doei zeggen van de mensen die ik lief heb. Nog steeds niet beseffend dat ik voor 5 maanden wegga, stapte ik met mijn koffer de auto in.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen, had ik erge hoofdpijn. 2ibuprofens later kwam ik bij Mariëlle, mijn vriendin/buurvrouw die meegaat naar Granada.
We gingen de koffers wegen, en konden gaan inchecken. Ik was totaal niet zenuwachtig voor het aantal kilo’s wat er in mijn koffer zit, want ik had het de avond van tevoren namelijk nog zo’n 4 keer gecontroleerd.
Er zat 1,1 kilo teveel in. Winterjas eruit, boeken eruit en ja hoor: 20 kilo! Ik mocht gelukkig het vliegtuig in. Toen kwam de stap door de douane poortjes. Geen piepjes, geen drugs, geen wapens, ik mocht gewoon doorlopen.
De tijd tikte langzaam door, en het vliegen kwam steeds dichterbij. Ik was vooral bang voor het opstijgen en het landen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, kon ik ter afleiding naar buiten kijken. Nederland en Spanje zijn echt hele mooie, verschillende landen om te zien vanuit de lucht. Het opstijgen viel me reuze mee, de hoofdpijn bleef aanhouden en mijn oren begonnen te suizen, maar ik heb geleerd om gewoon rustig te blijven;).
Eenmaal in de lucht ‘vloog’ de tijd zo om. Toen kwam de tijd om te landen.. ik vroeg de stewardess vast om een zakje, voor het geval dat. (Deze heb ik niet nodig gehad;)).
Tijdens het landen kreeg ik steken in mijn oren, en deze begonnen nog harder te suizen. Ik voelde dat er veel druk op mijn hoofd stond.
Toen we eenmaal weer op de grond waren, kon je wel stellen dat ik last had van een lichte, zogenoemde, jetlag. Koffers gepakt, en naar de bus toe. Op de bus mochten we weer wachten. In de tussentijd hebben we heerlijk op een terrasje gezeten en mensen gespot.
Na een lange busrit van 2,5 uur, waarin ik zelfs geslapen heb, kwamen we dan eindelijk in Granada. Morgen gaan we de stad verkennen. We kwamen aan bij het appartement en hadden gelijk alles goed geregeld. Ik zal de eerste 7 dagen nog alleen in het appartement wonen. Mariëlle heeft wel al een kamergenote, Ida, uit Finland. Ze is een heel aardig meisje, en we zijn meteen met zijn drieën uit gaan eten. Voor zover dat kan om 20:00 sávonds in Spanje. De Spanjaarden eten meestal pas om 22:00. Vandaar dat ze ons een beetje raar aankeken. In Granada is het een traditie om bij ieder drankje dat je besteld, je een gratis tapas krijgt. Vandaag kregen we kip met friet. Heerlijk na zo’n lange dag. Maar dit is nou niet bepaald gezond, op de terugweg van het terras naar huis hebben we een supermarkt ontdekt. Hier konden we gelukkig nog wat healthy food halen.
Eenmaal aangekomen bij Fernando des rio, deed mijn wifi het nog steeds niet. Na veel wikken en wegen, had ik deze eindelijk aan de praat gekregen. Eindelijk kon ik het thuisfront laten weten dat ik veilig was aangekomen.
Als afsluiting van deze dag heb ik nog met Mariëlle en Ida bijgekletst. Nu ben ik in mijn eigen appartement, een beetje eenzaam, maar een prima appartement!
Adios, Ik ben benieuwd wat ons morgen te wachten staat.
Nou, daar gaan we dan. Is wat er vanochtend door mijn hoofd rondspookte. Ik had al een aantal dagen niet echt kunnen slapen, Granada kwam namelijk steeds dichterbij. Dit betekend afscheid nemen, en dat is niet mijn hobby kan ik je vertellen.
De wekker ging, ik ging douchen, eten en omkleden. Toen kwam het moeilijkste, het doei zeggen van de mensen die ik lief heb. Nog steeds niet beseffend dat ik voor 5 maanden wegga, stapte ik met mijn koffer de auto in.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen, had ik erge hoofdpijn. 2ibuprofens later kwam ik bij Mariëlle, mijn vriendin/buurvrouw die meegaat naar Granada.
We gingen de koffers wegen, en konden gaan inchecken. Ik was totaal niet zenuwachtig voor het aantal kilo’s wat er in mijn koffer zit, want ik had het de avond van tevoren namelijk nog zo’n 4 keer gecontroleerd.
Er zat 1,1 kilo teveel in. Winterjas eruit, boeken eruit en ja hoor: 20 kilo! Ik mocht gelukkig het vliegtuig in. Toen kwam de stap door de douane poortjes. Geen piepjes, geen drugs, geen wapens, ik mocht gewoon doorlopen.
De tijd tikte langzaam door, en het vliegen kwam steeds dichterbij. Ik was vooral bang voor het opstijgen en het landen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, kon ik ter afleiding naar buiten kijken. Nederland en Spanje zijn echt hele mooie, verschillende landen om te zien vanuit de lucht. Het opstijgen viel me reuze mee, de hoofdpijn bleef aanhouden en mijn oren begonnen te suizen, maar ik heb geleerd om gewoon rustig te blijven;).
Eenmaal in de lucht ‘vloog’ de tijd zo om. Toen kwam de tijd om te landen.. ik vroeg de stewardess vast om een zakje, voor het geval dat. (Deze heb ik niet nodig gehad;)).
Tijdens het landen kreeg ik steken in mijn oren, en deze begonnen nog harder te suizen. Ik voelde dat er veel druk op mijn hoofd stond.
Toen we eenmaal weer op de grond waren, kon je wel stellen dat ik last had van een lichte, zogenoemde, jetlag. Koffers gepakt, en naar de bus toe. Op de bus mochten we weer wachten. In de tussentijd hebben we heerlijk op een terrasje gezeten en mensen gespot.
Na een lange busrit van 2,5 uur, waarin ik zelfs geslapen heb, kwamen we dan eindelijk in Granada. Morgen gaan we de stad verkennen. We kwamen aan bij het appartement en hadden gelijk alles goed geregeld. Ik zal de eerste 7 dagen nog alleen in het appartement wonen. Mariëlle heeft wel al een kamergenote, Ida, uit Finland. Ze is een heel aardig meisje, en we zijn meteen met zijn drieën uit gaan eten. Voor zover dat kan om 20:00 sávonds in Spanje. De Spanjaarden eten meestal pas om 22:00. Vandaar dat ze ons een beetje raar aankeken. In Granada is het een traditie om bij ieder drankje dat je besteld, je een gratis tapas krijgt. Vandaag kregen we kip met friet. Heerlijk na zo’n lange dag. Maar dit is nou niet bepaald gezond, op de terugweg van het terras naar huis hebben we een supermarkt ontdekt. Hier konden we gelukkig nog wat healthy food halen.
Eenmaal aangekomen bij Fernando des rio, deed mijn wifi het nog steeds niet. Na veel wikken en wegen, had ik deze eindelijk aan de praat gekregen. Eindelijk kon ik het thuisfront laten weten dat ik veilig was aangekomen.
Als afsluiting van deze dag heb ik nog met Mariëlle en Ida bijgekletst. Nu ben ik in mijn eigen appartement, een beetje eenzaam, maar een prima appartement!
Adios, Ik ben benieuwd wat ons morgen te wachten staat.
-
11 September 2015 - 16:41
Patric:
Hoi Kelly,
Fijn dat goed bent aangekomen en een leuke kamer hebt. Nog even wachten op je " roommate". Heel veel plezier.
Adios
Gr O.Patric -
11 September 2015 - 18:36
Marlies:
Hej Kelly,
leuk om zo op de hoogte te blijven van wat je mee maakt. Geniet nog ff van je vrije daagjes.
liefs Mams -
11 September 2015 - 21:08
Wichard:
¿Ya está oscuro en España?
Multa que ha llegado.
Mucha diversión y grandes experiencias nuevas.
Saludos
Peet & Wichard.
Whatsapp eindelijk geïnstalleerd ;-( -
13 September 2015 - 01:25
Kelly Jacobs:
Estaba oscureciendo !
He descubierto muchas cosas nuevas , y la esperanza de descubrir muchas cosas nuevas !
Tienes mi número nuevo ?
Entonces podemos lo jugos !
queridos saludos,
Kelly -
14 September 2015 - 10:13
Marlies:
Hola Kelly, disfrutar de las agradables nuevas cosas a tu alrededor, esto seguirá siendo siempre en su memoria.
mams amor -
15 September 2015 - 12:05
Kelly Jacobs:
Así que , muchas gracias
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
